Dystrybucje Linuksa - TOP 6
Na wstępie chciałbym, abyście zaznajomili się z krótkim zestawieniem: 10 najważniejszych dystrybucji Linuksa według distrowatch.com:
| Dystrybucja | Twórca | Pierwsze wydanie |
|---|---|---|
| Linux Mint | Clement Lefebvre | 2006 |
| Ubuntu | Canonical Ltd. | 2004 |
| Fedora | Społeczność, Red Hat, Inc. | 2005 |
| Debian | Ian Murdock | 1993 |
| openSUSE | Społeczność, SUSE | 2003 |
| Arch Linux | Judd Vinet | 2002 |
| PCLinuxOS | Texstar, Bill Reynolds | 2003 |
| CentOS/Red Hat Enterprise Linux | Społeczność/Red Hat Inc. | 2003 |
| Mandriva Linux | Mandriva | 1998 |
| Slackware | Patrick Volkerding | 1993 |
Jest to tylko mały wycinek tego, co obecnie oferuje świat Linuksa. Aby Wam pomóc w doborze odpowiedniej dystrybucji, poniżej mój TOP6 najbardziej popularnych:
1. Mint
Dystrybucja oparta o Ubuntu zawierająca jednak znacznie więcej zamkniętego oprogramowania ułatwiającego na co dzień pracę z systemem.
Dystrybucja kładzie nacisk na prostotę użytkowania, przydatne aplikacje i pełne ich wsparcie zaraz po instalacji. Twórcy zadbali o dodanie wielu graficznych nakładek. Na standardowej płycie instalacyjnej znajduje się większość popularnego własnościowego oprogramowania – wtyczka Adobe Flash Player, Java oraz duży zbiór kodeków audio i wideo pozwalających odtworzyć wszystkie popularne pliki muzyczne i filmowe, nawet korzystając z wersji Live CD (w Ubuntu takie oprogramowanie trzeba zainstalować samodzielnie).
Pomimo faktu, iż dystrybucja jest oparta głównie na Ubuntu, twórcy Minta odcinają się od jego ideologii. Krytykują Ubuntu przede wszystkim za konserwatywne, według nich, trzymanie się idei wolnego oprogramowania, przez co większość popularnych formatów audio, wideo oraz zamknięte technologie są w Ubuntu domyślnie niedostępne.
Mint jako dystrybucja oparta również na Debianie jest bardzo solidna i daje użytkownikom dostęp do dużego zbioru pakietów oprogramowania. Aktualnie repozytorium Minta zawiera ponad 80 tys. pakietów. Choć Mint bazuje również na kodzie i repozytorium Ubuntu, idzie swoją własną drogą rozwoju.
2. Debian
Jedna z najstarszych dystrybucji, zapoczątkowana w 1993 roku, kiedy to jeszcze pojęcie dystrybucji Linuksa było nowe. Debian w dużej części oparty został na oprogramowaniu z projektu GNU. Obecnie Debian jest wybierany na system serwerowy, bądź na te stanowiska, gdzie wymagane są bezpieczeństwo i stabilność pracy. Na Debianie oparte są popularne dystrybucje Linuksa, m. in. Ubuntu, Knoppix, simplyMEPIS. Debian GNU/Linux jest jedną z nielicznych już dziś dystrybucji, za którą nie stoi żadna firma, tylko rzesza oddanych wolontariuszy. Jest też jedną z najbardziej rozbudowanych wersji Linuksa, w obecnej stabilnej wersji znajduje się około 20.000 pakietów.
Projekt wolnej dystrybucji systemu operacyjnego GNU/Linux oraz GNU/kFreeBSD realizowany przez ochotników na całym świecie. Wewnątrz Debiana istnieją również projekty, mające na celu stworzenie dystrybucji systemu GNU/Hurd, inne odmiany BSD a nawet dystrybucji wolnego oprogramowania na platformę Windows.
Debian cieszy się opinią stabilnego systemu o wysokiej jakości i łatwego do aktualizacji. Ze względu na dbałość o jakość i bezpieczeństwo dystrybucji, nowe wersje stabilne pojawiają się stosunkowo rzadko, często dochodzi też do opóźnień w ich wydawaniu.
3. Ubuntu
Dystrybucja systemu operacyjnego GNU/Linux, przeznaczona do zastosowań biurowych i domowych oparta na środowisku graficznym GNOME ma opinię systemu wyjątkowo stabilnego. Oparty jest na sprawdzonych i stabilnych pakietach. Jest to z jednej strony jego zaleta, z drugiej jednak bywa, że czas jaki upływa od powstania nowej technologii czy narzędzia, a jej ostatecznym przetestowaniem i włączeniem do głównych pakietów jest bardzo długi. Stabilne wersje Debiana mogą być wydawane w odstępie nawet kilku lat!
Złoty środek stara się znaleźć firma Canonical Ltd. Pakiety testowe Debiana są „zamrażane” przez programistów Ubuntu, dostosowywane do dystrybucji, dołączane jest najnowsze środowisko graficzne i prosta, użyteczna konfiguracja. Razem tworzy to kolejne, wydawane co pół roku, wersje Ubuntu Linux. Ukazało się już wiele stabilnych wersji: wydania Ubuntu na Wikipedii (warto zwrócić uwagę, że numer wersji wskazuje na rok i miesiąc wydania).
Obecnie dostępne są też polskie remiksy Ubuntu: Triumfalna Turkawka (bazuje na Ubuntu 14.04). W przeszłości wydaliśmy remiksy o nazwach: Elokwentny Emu, Frywolny Fulmar, Grymaśny Gąsiorek, Hoża Hawajka, Intrygująca Iranka, Jurny Jarząbek, Karmelkowy Koliberek i Malinowa Mandarynka, Lśniący Lamparcik, Niebiańska Nimfa, Przyjazny Puchacz. Jak nietrudno zauważyć polskim nazwom zawsze towarzyszy jakiś ptaszek (tak, tak – iranka i hawajka to ptaki).
Instalacyjny dysk CD, DVD lub USB zawiera wyłącznie Wolne Oprogramowanie: może być bezpłatnie ściągnięty z licznych mirrorów, można go instalować na dowolnej ilości stacji roboczych i przekazywać innym użytkownikom kopie tak często i w takich ilościach jak to tylko możliwe.
System
Ze względu na dążenie do maksymalnej wydajności i łatwości użytkowania dystrybucja Ubuntu zawiera domyślnie ograniczoną ilość oprogramowania. Twórcy jednak nie ograniczają użytkownika do korzystania wyłącznie z pakietów zawartych na płycie instalacyjnej.
Z licznych repozytoriów można doinstalować niemal wszystko co obecnie jest dostępne dla Linuksa. Domyślne repozytorium Ubuntu podzielone jest na 4 części:
- Main – aplikacje o otwartym kodzie źródłowym szczególnie ważne i potrzebne, wspierane przez developerów Ubuntu
- Restricted – programy dodatkowe, niewspierane przez Ubuntu, nieoparte na wolnej licencji
- Universe – także niewspierane do końca pakiety Open Source
- Multiverse – niewspierane i niewolne oprogramowanie
Dla lepszego wykorzystania Ubuntu można dołączyć dowolne repozytoria i korzystać z zawartego w nich oprogramowania. Jednak Canonical i developerzy Ubuntu nie gwarantują poprawności ich działania.
4. openSUSE
Bardzo dobra dystrybucja zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych użytkowników. Posiada kilkadziesiąt graficznych modułów umożliwiających konfigurację systemu. Dystrybucja koncentruje się nie tylko na łatwości użytkowania ale również i na bezpieczeństwie.
Projekt openSUSE jest ogólnoświatowym przedsięwzięciem promującym powszechne używanie GNU/Linux. Projekt openSUSE tworzy jedną z najlepszych dystrybucji GNU/Linux na świecie, skupiając współpracowników w sposób otwarty, przejrzysty i przyjazny jako część ogólnoświatowej społeczności wolnego i otwartego oprogramowania.
Projekt niniejszy jest rozwijany przez społeczność i zależy od tłumaczy, programistów oraz zwykłych użytkowników. Projekt niniejszy obejmuje szeroki wachlarz technologii, uczestników o różnych poziomach doświadczenia, mówiących różnymi językami i pochodzących z różnych kultur.
Dystrybucja
Dystrybucja openSUSE jest stabilna, łatwa w użyciu i wszechstronna. Jest ona przeznaczona dla początkujących użytkowników jak i zaawansowanych. Nie ważne czy jesteś uczniem, studentem czy naukowcem. Ta dystrybucja jest dla także dla Ciebie. Najnowsze wydanie, openSUSE Leap 42.2, odznacza się nowymi ulepszonymi odmianami wszelkich użytecznych narzędzi dla pulpitu i dla serwera.
openSUSE jest także bazą dla systemu SUSE, a dokładnie dla SUSE Linux Enterprise.
Strona Wiki openSUSE jest źródłem informacji o projekcie i dystrybucji openSUSE.
Celem jest dostarczenie wysokiej jakości dokumentacji i stworzenie miejsca dla współpracy wszystkich stron projektu. Osiąga się to w dobrze uporządkowany, unormowany i łatwy do odczytania sposób. Wszyscy członkowie społeczności tworzą, zmieniają i ulepszają zawartość.
5. manjaro
Manjaro jest przyjazną dla użytkownika dystrybucją GNU/Linux bazującą na rozwijanym niezależnie od innych dystrybucji Arch Linux. Wśród środowiska linuksowego, Arch Linux jest znany jako bardzo szybka, potężna i lekka dystrybucja szybko udostępniająca najświeższe oprogramowanie.
Niemniej jednak, Arch Linux jest skierowany do bardziej doświadczonych i zorientowanych użytkowników. Postrzegany jest również jako taki, który jest poza zasięgiem osób nieposiadających odpowiedniej wiedzy technicznej umożliwiającej z niego korzystanie.
Rozwijany w Austrii, Francji i Niemczech, Manjaro posiada wszystkie zalety systemu operacyjnego Arch Linux jednocześnie skupiając się na większej przyjazności i dostępności dla mniej zorientowanych użytkowników. Manjaro jest dostępne dla platform 32 i 64 bitowych. Jest też przeznaczone zarówno dla mało, jak i doświadczonych użytkowników.
Dla niedoświadczonych użytkowników Manjaro oferuje łatwy w użytkowaniu instalator oraz system zaprojektowany, aby umożliwić na nim pracę zaraz po instalacji:
- Preinstalowane środowisko graficzne
- Preinstalowane graficzne narzędzia do instalacji oraz aktualizacji oprogramowania
- Preinstalowane kodeki multimedialne
Cechy Manjaro
Manjaro dziedziczy wiele cech Arch Linux w tym:
- Szybkość, możliwości i wydajność
- Dostępność najnowszych aplikacji
- Model rozwoju typu „rolling release” umożliwiający dostęp do najnowszych aplikacji
- Dostęp do aplikacji udostępnianych w Arch User Repository (AUR)
Manjaro może się poszczycić kilkoma dodatkowymi cechami, jak:
- Prosty i przyjazny dla użytkownika proces instalacji
- Automatyczne rozpoznawanie sprzętu (np. kart graficznych)
- Automatyczna instalacja niezbędnego oprogramowania (np. sterowników kart graficznych)
- Własne repozytorium programów zawierające w pełni przetestowane i stabilne oprogramowanie
- Łatwy proces instalacji oraz zarządzania wieloma wersjami jądra (multiple kernels)
6. xUbuntu
Dystrybucja oparta na Ubuntu Linux, której podstawowym środowiskiem graficznym jest bardzo lekki XFce i w szczególności przeznaczona na słabsze komputery.
Linux Xubuntu 12.04 już na starcie jest bardzo dobrze wyposażonym systemem jeżeli chodzi o oprogramowanie. Po instalacji systemu trzeba jednak doinstalować dodatki pozwalające odtwarzać pliki audio i wideo, zainstalować Flash i Jave. Po przeprowadzonej instalacji warto zainteresować się programami, które bardziej pasują nam pod względem funkcjonalności i pod względem wizualnym. W moim przypadku programy, których używam w Linux Xubuntu 12.04 częściowo uległy zmianie w stosunku do tego co dostajemy na początku. Na pewno doszło sporo programów, a pewna część zniknęła.
Do czasu wydania Xubuntu 6.06, dystrybucję można było łatwo zainstalować na istniejący system Ubuntu 5.10 lub 6.06 dzięki instrukcji zamieszczonej na stronach Wiki firmy Canonical (opis w języku angielskim). Obecnie dostępne są obrazy bootowalnych płyt z niezależnym instalatorem systemu. Lista mirrorów z obrazami w formacie .iso dostępna jest na stronie Xubuntu. Dystrybucja Xubuntu typu Desktop uruchamia w pełni funkcjonalny system jako Live CD udostępniając opcję instalacji na dysk twardy w tym samym trybie graficznym. Instalator pozwala też łatwo dokonywać zmian w tablicy partycji.
Tuż po instalacji system wyposażony jest w:
- środowisko graficzne Xfce
- menedżer plików Thunar
- procesor tekstu AbiWord
- arkusz kalkulacyjny Gnumeric
- prosty edytor tekstu Leafpad
- odtwarzacz multimediów Xfmedia
- program graficzny GIMP
A jaka jest Wasza ulubiona dystrybucja Linuksa? źródła opisów:
